Dorpen adviseren en bezoek theeplantage

Op vrijdagmiddag eindigde het congres en na de lunch ben ik samen met de mensen van ADRA USA en een aantal collega's van ADRA Madagascar naar een theeplantage gereden. 20 kilometer en ongeveer een uur later door de slechte wegen kwamen we aan bij een mooi bungalowpark aan een meer. Lekker om weer in de rust te zijn na een vrij vol en heftige week tijdens het congres. We hebben vrijdagmiddag lekker rustig aan gedaan en hebben daarna met zijn allen een hapje gegeten. De volgende ochtend zijn we na het ontbijt naar een theefabriek gelopen. Hier hebben we een rondleiding en een proeverij gehad. Erg leuk om te zien hoe thee gemaakt wordt. En er zit flink wat werk in die bruine schilfertjes die jij in je kokende water stopt! Na deze rondleiding hebben we nog een wandeling door de theevelden gemaakt. Op het moment zijn deze planten groener dan de rijstvelden. De rijstvelden staan nu bijna allemaal droog, in afwachting van het regenseizoen dat over een maand begint. De theeplanten daarentegen produceren het hele jaar door theeblaadjes.
Na de lunch heb ik met nog een paar collega's nog een flinke ronde gewandeld om het meer. Lekker om zo even in beweging te zijn en de omgeving te verkennen! En het leuke was, ons diner stond klaar toen we terug waren! Wel romantisch bij kaarslicht, want voor de verandering hadden we weer een stroomstoring. We zijn allemaal op tijd naar bed gegaan, want iedereen, behalve ik, moest de volgende dag nog 10 uren reizen naar de hoofdstad. Aangezien ze mij nog weer op het kantoor af moesten zetten moest ik dus ook om 06:30 klaar staan voor vertrek. De rest van de zondag heb ik heerlijk rustig aan gedaan. Wat opgeruimd, boodschapjes gehaald, wasje gedraaid en vooral veel gelezen. Het voelde zo als een heel lang weekend!

Op maandagochtend weer lekker vroeg uit de veren om richting Ambositra te vertrekken. Daar slaap ik de komende twee nachten om vanuit daar verschillende dorpen te bezoeken. Het is ongeveer drie uren rijden en onderweg bezoeken we ook nog een aantal dorpen. Het blijft leuk om het hele spaar-en leensysteem te zien en hoe iedereen er echt naar uitkijkt om deze meetings te houden. daarnaast is iedereen erg trots op hoeveel hij of zij heeft gespaard en wat hij of zij met de lening heeft gedaan. De één na de ander wil me dit vertellen en bovenal ook laten zien. Wat echt de kracht is van het project is dat het dorp (en dan met name vrouwen die hier aan mee doen) zich hechter voelt. Voorheen was het ieder voor zich en door dit project helpen mensen elkaar meer met bijvoorbeeld werkzaamheden op het land. Daarnaast de zekerheid dat je weet dat je vrijwel altijd over geld kunt beschikken vinden de mensen erg prettig.
Aangezien het ontwikkelingsprogramma pas in mei van dit jaar is begonnen zijn de groepen nog niet heel lang met het spaar- en leensysteem bezig. ADRA heeft afgelopen jaren met een ander project echter ook al een aantal Village Savings and Loans Associations opgezet en daar kon ik dinsdag een kijkje komen nemen. Dit dorpje is twee weken geleden begonnen aan hun vierde jaar in de associatie. Ze hebben al flinke successen geboekt de afgelopen jaren en het is tijdens de meeting ook te zien dat het allemaal heel soepel gaat. Waar ze vooral heel blij mee zijn is dat ze het gevoel hebben dat het dorp meer één is dan voor dit project. Deze groep is nu andere groepen in de buurt aan het opleiden om ook een spaar- en leensysteem op te zetten.
Tot nu toe zijn alle inwoners van dorpen bang als ik over banken of micro-krediet bedrijven begin. Ze zien dit als bedrijven die hun land of hun geld af gaan pakken. Aangezien deze groep al wat langer aan het sparen is, hebben ze ook veel geld, dus ik was benieuwd wat ze daar mee doen. En jawel, dit zetten ze op een bankrekening! Hier hoeven ze niet voor te betalen, maar ze krijgen er ook geen rente over. Het enige is dus dat het veilig is. Een tweetal dames is er verantwoordelijk voor dat wanneer het kasgeld een bepaald maximum bereikt dat dit naar de bank wordt gebracht. Ze vinden het heel cool dat ze naar de bank kunnen en ze hebben hier veel van geleerd.

Woensdag ben ik samen met Clovis en de chauffeur van Ambositra naar Ambalavao gereden. Zo'n 4,5 uren. Een flinke rit weer, helemaal te bedenken dat het nog steeds niet over goed onderhouden rechte wegen gaat. Onderweg hebben we nog weer een dorpje bezocht. Vanaf Ambalavoa gaan we ook weer een aantal dorpen bezoeken. Ik merk dat de mensen hier ontzettend gastvrij zijn. Nog meer dan ik tot nu toe al heb meegemaakt. De ene na de andere persoon komt met cadeaus aanzetten. Zo keer ik vrijdagmiddag terug naar het kantoor met een tros met zo'n 20 bananen, wat suikergoed en een aantal manden die de dorpelingen zelf gemaakt hebben. Daarnaast heb ik het gevoel dat de dorpen hier in de buurt meer open staan voor tips. Kan ook komen doordat ik zelf inmiddels het systeem helemaal ken, maar zodra ik de inwoners vraag wat ze aan het einde van de cyclus gaan doen roepen er twee personen apart van elkaar dat ze een grote zak rijst gaan kopen, zodat ze deze in een duurdere periode weer kunnen verkopen. Ik vraag waarom ze niet al het geld bij elkaar leggen en samen een grote hoeveelheid kopen. De kans dat ze het dan nog goedkoper kunnen krijgen is dan zeker aanwezig. Ze vinden het helemaal geweldig en beginnen spontaan te applaudisseren. Wat in mijn ogen een vrij simpel idee is, is veel waard voor de mensen hier.
Op donderdag zijn we nadat we de dorpen bezocht hebben nog langs een zijdefabriekje geweest. Ik kende het proces al, aangezien ik hier afgelopen zomer in China (zij het niet geheel vrijwillig) langs gebracht was. Toch waren ze hier meer bezig met het mooi maken van de shawls in plaats van het maar aan alle toeristen proberen te verkopen.

Aangezien iedereen op vrijdagmiddag vrij zijn, spreken we af om maandag onze bezoeken door te spreken en een plan op te stellen voor alweer mijn laatste twee weken.