De eerste dagen

Zaterdagochtend werd ik om 2 uur 's nachts opgehaald door Patrice en naar het Ibis hotel gebracht. Daar heb ik de volgende ochtend in de buurt een pin automaat en een winkelcentrum opgezocht. Nog best ingewikkeld dat pinnen. Ik heb een Maestro pinpas en een Mastercard Creditcard. Maestro is sowieso uitgesloten hier in Madagascar, maar Mastercard werkt dus blijkbaar ook niet overal! Ik zit de eerste dagen in een vrij rijke buurt. Betekend drie grote supermarkten in de buurt en een aantal restaurantjes waar je goed kunt eten. Nu nog maar even van genieten dus voor ik op het platteland kom! Na wat boodschapjes te hebben gedaan heb ik even een uurtje met een boek aan het zwembad gelegen. Direct zo rood als een kreeft natuurlijk; dat wordt Aftersun smeren de komende dagen! In de middag heeft Patrice me een tour gegeven in de buurt. We hebben even een Malgasy simkaart gekocht en hij heeft me een aantal restaurantjes laten zien. Ik heb besloten om 's avonds toch in het hotel te eten. Ik ben nogal een bezienswaardigheid op straat (tot nu toe alleen maar positief, mensen die me groeten en in het Frans een praatje met me proberen te maken), maar om nou in het donker bij foodstalletjes te gaan eten vind ik niet heel prettig. Daarnaast was ik hartstikke moe, dus vond ik het ook wel prima.
De volgende dag heb ik voor de zekerheid nog maar een keer geld gepind. Ik kon maximaal 200.000 ariary pinnen, wat ongeveer 50 euro is. Mocht ik de komende dagen nou in een gebied zitten waar ik niet met een mastercard geld op kan nemen, heb ik in ieder geval even genoeg!
Rond lunchtijd ben ik opgehaald door Patrice en zijn vrouw en zoon om te gaan lunchen bij een foodcourt. Ze hadden daar van alles en nog wat en echt super lekker allemaal. We hebben gezellig gekletst en rond 14.30 uur hebben ze mij terug gebracht naar het hotel. Hier heb ik lekker rustig aan gedaan. Wat geskyped, ingelezen in de projecten voor de volgende dag op kantoor en wat afleveringen op uitzending gemist gekeken. Ik ben benieuwd of me dat de komende weken nog gaat lukken met de kwaliteit van Wi-Fi hier. Voordeel is dat de guesthouses waar ik de komende weken zit aan de kantoren van Adra zitten, dus dat ik sowieso Wifi heb!
Nu de eerste dag op kantoor heb ik er al weer voor de helft op zitten. Wel even wennen hoor.. Ze beginnen hier om 07.00 uur. Ze werken door tot 17:30 en zijn dan de vrijdagmiddag vrij. De reden dat ze zo vroeg beginnen is zodat ze 's avonds voor het donker thuis zijn. De collega's zijn allemaal erg vriendelijk!
Om 07:45 hebben ze hier een gebedsmoment. Ik heb hier vanochtend aan mee gedaan en speciaal voor mij werd het gebed vertaald naar het Engels. Niets opdringerigs verder, maar wel mooi om te zien dat iedereen zo de dag gezamenlijk begint.
In de middag heb ik met Patrice een restaurant opgezocht een stukje verderop. Alles gebeurt hier met de auto (Adra Madagascar heeft er een stuk of 10 staan, terwijl ze 20 medewerkers hebben), maar dat is vooral voor de veiligheid. Het is hier ontzettend druk in de straten en overal lopen, rijden en fietsen mensen.

Na mijn eerste werkdag ben ik door Patrice samen met Renee, een collega, naar een Vietnamees restaurant gebracht. Ondertussen viel alle stroom in de stad uit. Hier had ik me niet helemaal op voorbereid…. Renee vertelt me dat de overheid de energielevering regelt. Ze zijn aan het bekijken of er een ander bedrijf is die dat over kan nemen. Hierdoor krijgen de medewerkers die nu bij de energielevering betrokken zijn geen gratis stroom meer. Hier zijn ze boos over, dus zodra de zon onder is zetten ze delen van de stad zonder stroom. Het begon met een paar keer een half uurtje, maar de laatste weken zitten de Malgasy soms een aantal uren zonder stroom. Er zijn meerdere van dit soort voorbeelden waardoor Madagascar niet heel snel aan het ontwikkelen is op dit moment. Zo wil de regering de wegen verbeteren. Echter, als wegen verbeteren kunnen meer mensen zelf met de auto, fietsen of zelfs lopen. Hierdoor lopen de bussen weer inkomsten mis. Daarnaast zijn bussen nu veel langer onderweg door de slechte wegen waar bijna altijd files staan. Hierdoor kunnen ze een hogere prijs vragen. Deze redenen zorgen er voor dat de bevolking geen nieuwe wegen aan gaat leggen, omdat er anders een groot gedeelte van de bevolking inkomsten mis loopt. Bijzondere gedachte die ik nog niet helemaal kan volgen, maar dat zal vast over 6 weken anders zijn!
Goed… samen met Renee heb ik dus bij een Vietnamees restaurant gegeten. Erg lekker! De terugweg hebben we een taxi genomen. Het was ongeveer 20 minuten rijden en heeft ons maar liefst 4 euro gekost.
Gelukkig deed de warmwaterboiler het ook niet 's avonds dus heb ik mijn hoofd maar onder de douche gehouden om mijn haar toch nog te kunnen wassen. Daarna heb ik lekker in "How Google works" gelezen, want tja, internet deed het ook niet, dus moet toch iets!!